Ayahuasca sessie

(2 oktober) Heerlijk, WiFi op de hotelkamer in Puno! Kans om bij te werken. Vanmorgen heeft onze reis reisbegeleidster te horen gekregen dat haar vader onverwacht overleden is. Maar even afwachten hoe het nu allemaal verder gaat.. Verder met mijn verslagjes...

Donderdag, 29 september
Als ontbijt vandaag een beetje fruit. Over een paar uurtjes ook nog een stukje fruit en verder niks meer behalve wat water. Vanavond is de Ayahuascasessie en deze is niet aan te bevelen met volle maag!

In de ochtend bezoeken we nog een site die net boven het stadje Cusco ligt, Sacsayhuaman. Het is een grote en mooie site maar ik merk dat ik er niet echt met mijn aandacht bij ben. Een gids vraagt ons of hij ons gratis rond mag leiden omdat hij zijn Engels wil oefenen. Ondanks dat dit niet echt in ons tijdschema past, waar we ons overigens toch al niet door laten leiden, besluiten we dit gewoon te doen. Het blijkt een gids te zijn die zelf ook de Incatradities hoog houdt, en zodra hij merkt dat hij in een spirituele groep terecht is gekomen lijdt hij ons naar een afgelegen plek ergens in een hoek van de site. Hier ligt een oorspronkelijke meditatiecirkel van de Hoge Priesteressen. We maken hier contact met het element aarde en de gids gaat ons voor door alle elementen en de apu's te groeten door over de 3 traditionele Cocablaadjes naar alle windrichtingen te blazen.

Daarna hobbel ik er een beetje achteraan en wil gewoon terug naar het hotel om nog een paar uurtjes te slapen en me voor te bereiden op de nacht. Als ik dit uitspreek blijkt dat de meeste er zo over denken en besluiten de rest van de site te laten voor wat het is en bedanken de gids voor zijn extra toevoegingen.

Bij het terug naar beneden lopen trek ik mijn trui weer eens uit, het is hier het ene moment warm, dan weer koud. Dit keer zat er helaas een bij tussen mijn velletje en de trui waardoor ik de bij per ongelijk klem zet en ik lelijk gestoken word. Maar gelijk staat er iemand aan de ene kant van me om de angel er uit te vissen en het gif eruit te zuigen, van de andere kant krijg ik een kauwgom met Rescue remedy in mijn mond gestopt omdat ik flink geschrokken ben. Daarna krijg ik een paar genezende handjes op me gelegd. Handig, om met zo'n groep op reis te zijn! De pijn is zo weg en ik hou er niet eens een dikke plek aan over.

Terug in het hotel ga ik een paar uurtjes slapen. De sessie vanavond begint rond 20.00 uur. Tot hoe lang het duurt is niet vooraf te zeggen, maar de ervaring is dat het rond 24.00 uur afgerond wordt. Omdat de Ayahuasca nog een tijd in je lichaam blijft sudderen is het niet prettig om midden in de nacht met een taxi over de hobbelige paadjes terug naar beneden te gaan, dus het plan is om in de tempel te blijven slapen. Na mijn slaapje hijs ik me in warme en confortabele kleding, zo licht en effen mogelijk omdat felle kleuren en patroontjes tijdens de sessie op je aura kunnen werken. Ik begin het nu toch wel spannend te vinden maar heb me voorgenomen om het zonder angst over me heen te laten komen. Ayahuasca is een stof die uit de wortels van de Ayahuascaplant gehaald wordt en samen met nog een ander bepaald blad uit de jungle verwerkt en ingedikt wordt tot een stof die geestverruimend werkt. Het wordt hier niet gebruikt als een vermakelijke drug maar als een manier om antwoorden van de spirits te krijgen op bepaalde vragen die je hebt. Zeker onder de begeleiding van een goede en zuivere sjamaan, en dat is Kike wel heb ik gemerkt, kan het goedje tijdens een sessie inzichten geven en boodschappen waar je iets aan kan hebben.

Tegen 19.00 uur nestelen we ons op ons gemak in het tempeltje van Kike. Er liggen matrasjes tegen de zijkant van de wanden en de dekens die gistten nog op de zweethut lagen dienen nu als extra dekens om je warm te kunnen houden. Ik vind een plekje tegenover een reeks gebedsvlaggetjes uit Tibet die een ander eerder hier achtergelaten heeft. Een heerlijk uitzicht, die bekende gekleurde vlaggen.
Er wordt nog zenuwachtig gekletst als de sjamaan Kike binnenkomt en zich nestelt op zijn eigen plekje. De fles met Ayahuasca staat al klaar en op zijn doek liggen nog veel meer rituele voorwerpen. Aan de muur hangen zijn instrumenten waarmee hij de sessie zal begeleiden. Hij neemt zijn spreekstok en stelt ons allemaal op ons gemak. Daarna begint hij zelf met zijn dankgebed en het neerzetten van de intentie van de avond. Hij heeft gisteren aan ons allemaal gevraagd ook goed na te denken over onze eigen intentie en vragen waarop we antwoord willen en geeft de spreekster door aan de persoon naast hem. Zo kan iedereen om de beurt aangeven waar men dankbaar voor is, en de vragen in intenties, meestal in stilte, doorgeven aan de spirits van de Ayahuasca.

Nu is het tijd om het vieze goedje te gaan drinken. Iedereen is voorbereid op de bittere smaak en heeft het advies gekregen het glaasje zó in één keer achterover te slaan. Het licht gaat uit en er blijft een grote kaars en een theelichtje branden. Één voor één komen we naar voren en nemen knielend het goedje onder de zegening van Kike in ontvangst. Ik zit niet zo ver naast hem dus ik ben zo aan de beurt. Het goedje is minder smerig dan ik dacht, het is wel erg zurig. Ik giet het dan ook in één keer naar binnen en ga terug naar mijn plek waar ik me weer lekker warm inpak. Iedereen heeft een eigen spuugbakje gekregen, omdat de Ayahuasca op meerdere lagen werkt en braken niet ongewoon is. Omdat het erg donker is, is het zaak om je eigen bakje goed in de gaten te houden.

Als de laatste zijn glaasje Ayahuasca heeft genomen wordt de grote kaars uitgeblazen. Omdat het voor veel man, inclusief mezelf, de eerste keer is, heeft Kike besloten dat hij één klein lichtpuntje aan wil houden. Helemaal in het donker zou te eng kunnen zijn.
Ik ga lekker ontspannen zitten en wacht op wat komen gaat. Na een kwartier stilte begint Kike te zingen, zacht en meeslepend. Hij fluit hierbij op een fluisterende manier. Dan hoor ik opeens een stel veren ratelen en voel je de energie in de tempel kantelen en intenser worden. Naast me hoor ik de eerste naar haar bakje grijpen en wordt de eerste maag geleegd. Ik ben blij dat ik behoorlijk strikt gevast heb gisteren en vandaag. De muziek verandert weer en ik hoor iemand in een andere hoek braken. Het valt me mee dat ik niet al door alleen het geluid mee ga braken, maar ik voel geen aandrang, ik voel me alleen lekker rustig en kalm. Ik voel het drankje echter niks mijn mij doen. Ik zie geen felle kleuren of visioenen, maar kan wel helemaal in de muziek van Kike duiken. Wat heeft hij toch een mooie en hele de stem. Het klinkt op een gegeven moment alsof hij vlak voor mijn neus zit te zingen, maar als ik mijn ogen open doe zie ik in de schemering van het kaarslichtje dat hij nog gewoon op zijn eigen plek zit. Het klinkt als een wiegeliedje waardoor mijn innerlijk kind geraakt wordt en het voelt zich helemaal getroost en gezien. Het voelt alsof hij het lied puur voor mij zingt. Dan gaat hij weer over op een ander lied en het klinkt weer gewoon alsof hij zit waar hij zit. Hij maakt energetisch contact met de persoon waarvoor hij een lied zingt.

Op een gegeven moment maakt hij de grote kaars weer aan en spreekt ons zacht toe. Het drankje zou nu volledig moeten werken en we zouden de invloed ervan goed moeten merken. Mocht er iemand zijn die nog geen effect merkt, dan kan zij een tweede portie komen halen. Ik merk er niet veel van, dus besluit samen met nog 2 anderen een tweede glaasje te halen. Ik zie Kike inschatten hoeveel iemand nog kan hebben. De persoon voor me krijgt nog een klein bodempje. Blijkbaar kijk ik hem echter nog zo helder aan dat hij me een vol glaasje aanreikt. Dit keer is het uit het onderste van de fles waar veel bezinksel inzit. Nu smaakt het wel echt vies en bitter en ik hou het nog net binnen. Ik ga weer rustig zitten en laat alles weer over me heenkomen. Ik denk echter dat ik zo'n 20 jaar geleden een té krachtige afspraak met mijn lichaam heb gemaakt dat geestverruimende middelen géén effect meer op me mogen hebben. Na een uur (of zo, je hebt totaal geen begrip voor tijd) zit ik nog lekker nuchter om me heen te kijken. Ik voel me heerlijk hoor, lekker kalm en relaxed, maar verdere visioenen of kleuren en beelden blijven uit. Wel krijg ik een paar heldere inzichten waar ik iets mee kan en het voelt gewoon goed zoals het is. Naast me voel ik iemand om zich heen meppen en schokken, die zit duidelijk wel in een heel eigen wereld.

Kike maakt de grote kaars weer aan en begint zijn pijp te roken, waarbij hij weer de rook naar alle windrichtingen uitblaast. Het lijkt erop dat hij de sessie aan het afsluiten is. Om me hen zie ik de meeste mensen om zich heen kijken, al liggen er ook een stel te pitten. Hier en daar klinkt zacht gesnurk. De sjamaan staat op en neemt zijn staf met Condorveren. Hij gaat in het midden staan en gaat iedereen die wakker is na met zijn staf en laat de veren over het gezicht en handen wapperen. Daarna voert hij nog een ritueel uit in het midden van de kring. Ik kijk gebiologeerd toe, het lijkt alsof we met z'n allen een een prehistorische grot zitten en de sjamaan in het midden zijn zegeningen over ons af roept. Hij doet dit alles met gesloten ogen en je kunt zien dat hij in trance is. Ik vind het een indrukwekkende ervaring.

Hij gaat weer zitten en iedereen denkt dat het gedaan is. Dan maakt Kike echter beide kaarsen uit en zitten we in het pikdonker. Nu komen er bij mij als een watert al beelden binnen. Het lijken wel Egyptische tekens, maar dan net anders. Ogen, piramides, totempalen met trapeze achtige figuren in het midden. Ik zie gezichten op me afkomen, met lange witte haren. Ik kan het niet plaatsen maar toch ook weer wel. Ik weet dat ik het begrijp, alleen nu niet. Maar dat is ook niet belangrijk, ik wéet.

Na wat zowel een eeuwigheid lijkt als ook seconden maakt Kike weer een klein kaarsje aan en dit keer laat hij ons allemaal weer helemaal terugkomen. De beelden zijn weer verdwenen en ik voel me weer net zo helder als voordat het licht uitging. Vreemde gewaarwording. In het zachte kaarslicht krijgt iedereen de kans om zíjn ervaringen te vertellen op het moment dat men de spreekster heeft. De ervaringen zijn erg divers, maar de grote lijn is wel dat het een rustige en prettige sessie voor iedereen is geweest. Er is niet veel weerstand, dus heftige gevechten geweest en er hebben ook maar een paar man (vrouw) hoeven braken. Langzaam komt iedereen bij of wordt wakker. Het grote licht gaat even aan om te controleren of iedereen op de juiste manier teruggekomen is en met wat geschuif met dekens en matrasjes vind iedereen een plekje om nog wat te slapen. Het blijkt inmiddels half drie in de ochtend te zijn. De sessie heeft dus 5 en een half uur geduurd!!

Wanneer in de vroege ochtend weer iedereen een beetje in beweging komt eten we samen wat fruit, het eerste voedsel sinds gisterochtend. Het is verstandig om moge en rustig aan te doen met eten, omdat de Ayahuasca natuurlijk nog steeds in het lijf zit. Met taxi's gaan we terug naar het hotel waar ik nog een paar uur terug naar bed ga, want op die vierkante meter in het tempeltje heb ik niet echt veel kunnen slapen. Daarnaast wil ik het spul, wat toch in mijn lijf zit, of ik er nu iets van merk of niet, rustig de tijd geven om zijn weg naar buiten te zoeken of nog te doen wat het moet doen.

Het was een aparte ervaring, maar niet zo apart als ik verwacht had. Over een paar dagen ga ik nog zo'n sessie doen, maar dan met San Pablo, op basis van cactus. Vóór die tijd wil ik proberen mijn lijf te herprogrammeren dat het bij dit geestverruimend middel om heel iets anders draait dan 20 jaar geleden, en dat het dit wel toe mag laten om zijn werk te doen.