Kleurrijk India en de Tai Mahal

Om 5 uur in de ochtend zaten we weer in de bus, op naar de tai mahal. Toen zag ik eigenlijk hoe groot Delhi is.Het duurde wel een uur voordat we Delhi uit waren. Niet vanwege de files, die zijn er om 5 uur 's ochtends nog niet, maar echt vanmwege de omvang.
Het verschil tussen Old en New Dehli is groot. In Old Dehli is het chaos, stoffige paadjes, geurige kraampjes langs de weg en helaas veel daklozen. Het was nog zo vroeg dat we India hebben zien ontwaken. De karren en tafels waar overdag de waren op uitgestald worden, dienen na zonsondergang als slaapplaats, de een erop, de ander onder de tafel. Af en toe nog met een plastik doek, maar meestal met niet meer dan een dun vies lakentje.

De eersten die wakker zijn maken hun gastoestelletje schoon en gaan staan bakken en stomen, groentes en eitjes voor de rest van de bevolking. Het lijkt erop dat niet iedereen hier een eigen keuken heeft, het is best druk bij deze stalletjes. En de mensen die hier omheen staan zien er niet uit als toeristen...
Naast de weg waar wij rijden woont men in tenten afdakjes zonder voorzieningen, tussen de verschillende afdakjes doet een ieder zijn ochtendbehoeftes. De ene staat nog wat te rochelen en maakt op zijn gemak zijn longen schoon. De ander staat op zijn gemak in zijn kruis te krabben. Er wordt hier trouwens heel de dag door veel in kruizen gekrabt...

Na Old Delhi komen we door New Delhi.Hier zie je meer (gevolgen) van de Common Wealth Games die gisteren begonnen zijn.Voornamelijk de grote billboards die langs de weg geplaatst zijn om de krotten die erachter liggen te verbergen voor de rest van de wereld. De zwervers en de straatventers hebben een verbod gekregen om zich de komende twee weken in dit gebied te vertonen. Ook de vrachtwagens moeten allemaal buiten de stad blijven wachten en kunnen niet hun zaken doen.
India Lijkt de buitenwereld hun pracht en praal te laten zien, maar als je dieper kijkt zie je ook de andere kant. De rijken worden rijker, de armen armer.

Agra
Na een rit van ruim 5 uur komen we aan in Agra. De Tai Mahal is het mooist (vind ik) wanneer je deze door de ingangspoort als doorkijkje ziet. Indrukwekkend en groot. En erg wit. Ondanks dat de zon nog niet echt scheen toen we aankwamen.
We hebben ruim de tijd gehad om alles op het gemak op ons in te laten werken. Het is een schitterend en indrukwekkend gebouw, maar het raakt me verder emotioneel niet.
Natuurlijk wel " het " plaatje geschoten, met de punt van de Tai Mahal tussen mijn vingers...

Het Rode Fort wat we daarna bezocht hebben vond ik indrukwekkender. Het leek alsof de muren hier meer te vertellen hadden. En het was niet allemaal fraai wat deze vertelde... Ik heb het idee dat er toch best veel geweld en agressie is geweest.

Shah Jahan, de bouwer van de Tay Mahal voor zijn geliefde, is hier tot zijn dood opgesloten geweest, met uitzicht op de tombe van zijn geliefde. Voor het hele verhaal verwijs ik de geinteresseerden naar internet.
De plek waar Shah Jahan opgesloten heeft gezeten is wel de beste plek met het mooiste uitzicht op de Tai Mahal.
Beide gebouwen zijn schitterend en het is de lange rit dan ook echt de moeite waard geweest.

India is kleurrijk, dat weet natuurlijk iedereen. Rondom de Tai Mahal is dit wel heel erg duidelijk. De mensen zijn op hun paasbest gekleed, tot en met de kleinste kinderen toe. Met bijpassende tasjes! Het ziet er allemaal zeer kleurrijk en feestelijk uit. Kleurrijke sarons met gouden palletjes en borduurseltjes. Zwart
omrande ogen en overal tinkelende belletjes. In hun oren, neus, om polsen en enkels. Geweldig om te zien.
Ik zit de mensen openlijk te bewonderen en maak goedkeurende geluidjes. Hierdoor durven ze zelf blijkbaar ook openlijker terug te kijken en voordat ik het weet zitten
we over en weer foto's van elkaar en met elkaar te maken. Leuk!! Indiers gaan echt staan voor een foto. Alles moet goed zitten en het lijkt alsof er staatsportretten gemaakt moeten worden. Zeker de ouderen.
Het is duidelijk kijken en bekeken worden :-)

Het eten is hier echt heerlijk.Rijst met kaneelstokjes, heerlijke pittige
groenteprutjes en gepannerde en gefrituurde brokjes met groente en aardappel. Pittig tomatensoepje en lekker zoete toetjes met honing. Qua eten is het helemaal mijn land, dat heb ik al in de gaten!!
Ik sta watertandend naar al dat lekkers in de kraampjes langs de weg te kijken, maar Benti heeft ons echt gewaarschuwd om dit toch vooral niet te gaan eten.De hoeveelheid bacterien die die hierbij naar binnen krijgt, daar is ons westers gestel echt niet tegen bestand. Jammer, maar dit keer ben ik toch maar niet eigenwijs en laat de stalletjes braaf links liggen.

De terugweg neemt meer tijd in beslag. Hoe dichter we bij Delhi komen, hoe moeizamer het gaat.De eerste opstoppingen beginnen al zo'n 30 km voor Delhi. Dan zie je dat er op een twee-baans weg plaats is voor 2 vrachtauto's, een busje, een personenauto, een motor en een fiets. Naast elkaar wel te verstaan. Makkelijk. Hebben wij er een hekel aan wanneer er achter ons druk getoeterd wordt, hier wordt er zelfs om gevraagd. Achter elke bus; " Please use horn" . Nou, dat doet men! het liefst zo vaak, zo veel en zo hard mogelijk!
Tussen de chaos probeert een ambulance moeizaam naar de plek te komen wat wij inschatten als de oorzaak van deze chaos. En het lukt hem ook nog. Ik sta er van te kijken dat hier niet veeel meer ongelukken gebeuren!

Uiteindelijk hebben we er bijna 7 uur over gedaan. We komen laat aan in het hotel, drinken daar nog even met een paar man een lekker koud biertje, ik duik even onder de douche en rol dan snel mijn bedje in. Morgen vertrekken we weer om 06:30 uur richting trein. Op weg naar Shimla...