Spitivallei, thuishaven

22 oktober
Op dit moment zit ik te tikken op de I-pad van Ellen, in de sneltrein van Amritsar terug naar Delhi. Al terug op weg naar huis dus. Het is een rit van zo'n 6 uur, dus even tijd om wat te tikken. In Delhi hebben we weer internetverbinding op de kamer, en kan ik het zo kopiëren.

Nu zit ik dus in het hotel in Delhi en plak ik de boel er even in :-)

11 oktober, Tabo, Kaza Spitivallei
Onderweg naar Kaza, onze volgende bestemming, en eigenlijk de hoofdbestemming van deze reis, de Spitivallei, stoppen we in Tabo. Hier staat een van de belangrijkste Boeddhistische kloosters uit de Himalaya. Het is inderdaad een mooi klooster met een hele mooie spirituele sfeer. We hebben lekker de tijd om de sfeer in ons op te nemen en kunnen even rustig gaan zitten mediteren, midden in de kleine gebedsruimte. Er komt weinig daglicht binnen, wat de sfeer alleen nog maar versterkt. 
In de tuin naast het klooster genieten we daarna van een heerlijke lunch. We lopen door het kleine dorpje naar de weg terug waar de jeeps ons weer oppikken.

In de middag komen we aan in Kaza, de hoofdstad van Spiti. Bij een hoofdstad stel ik me iets anders voor dan dit kleine gehucht met een hoofdstraat van stof en zand en wat kleine zijstraatjes. Ik slenter door de straatjes en koop mijn eerste gebedsvlaggen. Hiervan hou ik er vanaf nu een paar bij de hand zodat ik ze op kan hangen als ik een mooie plek zie. Het stadje ligt beklemt tussen hoge ruwe bergen en dit is echt Boeddhistisch gebied. Ik voel me heerlijk hier, ik voel me thuis. Overdag met het zonnetje is het goed te doen met een fleece met lange mouwen, maar zogauw de zon weggaat, daalt de temperatuur aanzienlijk.
Ons hotel ligt buiten het stadje tussen de velden. Bij aankomst blijkt dat er geen stroom is. Douchen in het donker vind ik nog niet zo'n succes, dit blijkt echter al gauw geen probleem meer te zijn. De stroom ligt er zo vaak uit dat douchen met kaarslicht al gauw went. Pas wanneer er 2 dagen geen stroom is wordt  het een probleem, dan is het water in de boiler niet meer warm. Maar het bleek dat men toen heel snel warm water op een vuurtje kon maken en we een emmer warm water kregen om te wassen. Alleen jammer dat dit precies gebeurde nadat we twee dagen niet hadden kunnen douchen en een trekking achter de rug hadden...

Dit hotel is onze thuishaven tijdens ons verblijf in de Spitivallei. Na 2 nachten hebben we 1 overnachting in een homestay, in een piepklein dorpje tussen de ezels en de geiten, daarna gaan we weer voor 2 nachten terug naar dit hotel. 
Er is hier natuurlijk geen verwarming en 's avonds is het dan ook te koud om op de kamer te blijven. Het restaurant / ontmoetingsruimte / tv- kamer is een grote ruimte met wat tafels en stoelen, en 2 straalkacheltjes op gas!! Er zijn geen andere gasten en we kruipen dan ook regelmatig bij elkaar in deze ruimte als we weer "thuiskomen" na een dag weg. Meestal zijn we tegen 4 of 5 uur terug en zodra we aankomen wordt de kachel opgestookt en krijgen we een groot bord echte frietjes (!) of een bord pakodas. Wat een gastvrijheid. Ook warme thee staat ten alle tijden tot onze beschikking. Luxe is er hier niet, maar toch is alles wat je nodig hebt aanwezig. Ellen en ik hebben ook nog eens het geluk dat we een dubbele kamer hebben, het voelt voor mij hier helemaal aan als thuis. Gezellig, de kou deert me dan ook niet zo. Achteraf vind ik dit nog steeds het gezelligste hotel van heel de reis. Ondanks het gebrek aan stroom, warmte en licht.

12 oktober
We worden met de jeep een eind naar boven gebracht, hier merken we dat er een rallytocht aan de gang is. De Himalaya- race. We zien stofwolken boven ons, waar de auto's als gekken van de berg af komen geraced. Levensgevaarlijk zoals men over deze paadjes rijdt. 
We gaan de andere kant op en genieten van de rit. Wat is het hier mooi!! De brede rivierbedding doet me denken aan de hoogvlakten van Tibet. De vallei is smaller, maar de sfeer is identiek. Ruwe bergen met sneeuwtoppen, de rivierbedding met zijn slingeringen steeds beneden in het dal.
Boven aangekomen wijst Benti op een klooster, beneden tegen de want geplakt. Daar gaan we naartoe wandelen. Het is een geitenpaadje naar beneden en het zal een test zijn voor mijn knieën, houden ze het zodat ik straks met de grote trekking mee kan?
Het is een leuke klim naar beneden, stukjes makkelijk naar beneden, stukjes klimmen en goed uitkijken waar je je voeten neerzet. 
Aangekomen bij het klooster klimmen we naar het dak, waar we lekker gaan lunchen. In het klooster krijgen we een rondleiding, het heeft weer een paar mooie plekjes. Toch merk ik dat de kloosters hier me minder grijpen dan in Tibet. Ze zijn prachtig, maar ik word hier niet emotioneel door gegrepen. Is ook wel lekker rustig zo.

We lopen daarna nog een stuk naar beneden, waar we weer opgepikt worden door de jeeps. Het is nog een uur terug naar huis rijden, prachtig tussen de bergen door. Een paar man gaan terug naar het hotel, ik ga met een paar mensen door naar Kaza, om even te gaan internetten. De verbinding is echter zo traag, dat dit niet voor herrhaling vatbaar is. Daarna lekker door naar het hotel, waar ons weer lekker frietjes stonden te wachten...

-----
Inmiddels is het half 2 in de nacht op ons kamertje in Delhi. We eindigen op dezelfde kamer als waar we begonnen zijn, Ellen en ik. Toen klopte ik midden in de nacht aan, kennismaking in piama. Inmiddels hebben we nachtenvsamen in een bed geslapen en samen gepoedeld in een gezamelijke bak warm water. Grappig hoe snel dat kan gaan, tijdens zo'n reis.
Morgen een hele lange reisdag, 5 uur wachten in Delhi omdat de rest een vroegere vlucht heeft. 5 uur wachten in Istanbul voor de transfer naar Schiphol. Nu ik naar huis ga, mag het ook vlug gaan. Komende week maak ik dit reisverslag af en vul ik het aan met foto's, dus blijf nog even in de buurt!!!

Liefs,
Marielle