Yokhang, Potala en Ganden

Daar zijn we weer, nog steeds vanuit Lhasa!
Als eerste moet ik nog even vertellen dat het verschil in Lhasa met 2 jaar geleden gelukkig reuze meevalt. Met die enorme trein van China rechtstreeks naar Lhasa was ik bang dat heel Lhasa overspoeld zou zijn door Chinezen. Dat valt gelukkig reuze mee. Het zijn er wel meer, maar de Tibetanen hebben gelukkig nog steeds de overhand. In het oude gedeelte is er niet veel veranderd, de grootste veranderingen zijn in het nieuwe gedeelte. En ja, daar hebben we niet veel te zoeken, dus hebben we er gelukkig ook niet veel last van. Ons hotel ligt weer pal aan de Yokhang, het heilige der heiligen van de Boedhisten. Wanneer we 's morgens ons hotel uitstappen, stappen we zo midden in de Khora van de pelgrims. Wat een mooi begin van de dag!

Zowel Mia als ik zijn gelukkig een stuk gewend aan de hoogte. We moeten nog steeds een beetje rustig aan doen, maar we lopen in elk geval niet meer de hele dag met een knallende koppijn rond.

Gistermorgen zijn we met de riksja naar de Potala geweest. Dit keer niet naar binnen, maar de hele Khora erom gelopen. Halverwege zijn we even in de schaduw gaan zitten. Er kwam een groepje oude pelgrimdametjes aangesjokt, die eruit zagen alsof zij dat plekje in de schaduw een stuk meer verdiende en nodig hadden dan wij, dus natuurlijk hebben wij ons plekje afgestaan. Een van die vrouwtjes nodigde ons uit om er naast te komen zitten wat we dan ook gedaan hebben. Zij zijn net zo nieuwsgierig naar ons, dan wij naar hun! We werden van boven naar beneden bekeken, mijn ringen werden uitgebreid bekeken en het vrouwtje heeft mij geleerd hoe ik een kort gebedje moest doen, zo mooi! Het was weer contact zonder woorden, met handen en ogen. Geweldig gewoon, wat een mooie, open mensen!

Terug weer met de riksja, waarbij we ons in de haren hebben gezeten met de " chauffeur" . Was blijkbaar een communicatiefoutje, hij dacht 20 yen afgesproken te hebben, wij dachten dat hij 2 bedoelde. Dat werd dus nog even op z'n brabants schelden... Maar hij heeft 5 yen gekregen en we zijn maar aangelopen. We hebben wel de hele dag achter ons gekeken of hij ons niet alsnog van de weg af zou rijden.....

's Middags zijn we in de Yokhang geweest. Schandalig als je bedenkt dat de pelgrims hun heiligdom alleen maar tot 12 uur s middags en na half 6 in mogen. De rest is voor de toeristen. Je schaamt je gewoon om daar inderdaad dan als toerist binnen te gaan. Maar het is ook zo mooi, je mag het gewoon niet missen. Toch blijf je met een misselijk gevoel zitten dat wij uit nieuwsgierigheid de echte mensen buitenzetten. De wereld zit toch oneerlijk in elkaar.

Vandaag zijn we naar het Gandenklooster geweest. Voor het eerst boven de 4000 meter geweest. Was wel even spannend hoe het met de hoogte zou gaan, zeker omdat er een behoorlijke klim in de Khora rondom dit klooster zit. Maar, het ging harstikke goed! En daarnaast, als je uitgeput boven komt en je kijkt voor je uit... kippenvel zo mooi! Het Gandenklooster ligt helemaal op een berg, met onder zich de vallei met zijn slingerende paadjes, meanderende riviertjes, afgezet door woeste bergen, zo ver je kunt kijken.

Voor iedereen die zo met ons meeleeft hebben we windhorses naar de goden gestuurd. Buiten dit mooie ritueel is het ook nog eens een prachtig gezicht!
Met heel de groep hebben we een gebedsvlag van 100 meter (!) opgehangen, van de ene bergtop tot een andere bergtop. Wat een gezicht wanneer die eindelijk vrij hangt te wapperen! Greet, die vlag heb ik ook met jou in mijn gedachten opgehangen, wat heb ik je al vaak gemist!!
Ganden maakt nog steeds net zo veel los in mij, zo niet meer als de vorige keer.

We waren van plan om morgen naar Drepung en Sera te gaan, maar er is blijkbaar iets aan de hand in de wereld met betrekking tot de Dalai Lama. Vanmorgen in de bus naar het Gandenklooster kregen we er al ongewild een controleur bij (onder het mom van een gids), Sera kunnen we morgen alleen onder begeleiding van een controleur/gids bezoeken en Drepung is helemaal niet mogelijk. We merken het vandaar ook al op de Bakhor, normaal staat er al veel politie, maar nu was echt helemaal erg.
Wel heel erg jammer van Drepung, daar hebben we de vorige keer onze eerste echte Yakboterthee gekregen. (Niet dat dat zo geweldig lekker was..) Dus maar even afwachten hoe het morgen met het Seraklooster gaat.

Daarna is het met de jeeps richting Himalaya, en is het weer radiostilte totaan Kathmandu. En daar zijn we maar zo kort, dat we daar waarschijnlijk ook geen bericht kunnen sturen. Misschien dat we morgen nog even ergens een gaatje vinden om nog even te zwaaien. Mia is zich nu al aan het voorbereiden op het " verval" , enige vorm van luxe en comfort is dan afgelopen. Dan hebben we het niet over luxe in de vorm van een 4sterren hotel, maar gewoon een zitWC, een klein kraantje om te aan te wassen en een bedje zonder luizen.
We gaan er maar gewoon in mee en beloven dat we eerst nog ergens een douche nemen voordat we op het vliegtuig terug stappen!!